മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സാധ്യതകൾ

 “നിങ്ങളുടെ അബോധാവസ്ഥയെ ബോധത്തിലേക്കുണർത്തുന്നതുവരെ, അത് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ നയിക്കും, നിങ്ങൾ അതിനെ വിധി എന്ന് വിളിക്കും”

   - കാൾ ജംഗ്

ഒരു നദിയുടെ തീരത്തുള്ള ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമത്തിൽ വളർന്ന എനിക്ക് ഉജ്ജ്വലമായ ഓർമ്മകളാണുള്ളത്.  വളരെ നേർത്ത ഒരു കയറിൽ, ഒരു ചെറിയ മരത്തിൽ കെട്ടിയിരിക്കുന്ന ഒരു വലിയ ആനയെ കാണുന്നത് എന്റെ വിനോദങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നു.  ആനയ്ക്ക് എളുപ്പത്തിൽ കയറു തകർക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ ആ മരം പിഴുതെറിയാൻ കഴിയുമായിരുന്നു, പക്ഷേ അത് ഒരിക്കലും സംഭവിച്ചില്ല!  ആനകൾ വളർത്തുമൃഗങ്ങളല്ലെന്നും വളർത്തുമൃഗങ്ങളാണെന്ന് നമുക്ക് തോന്നുന്ന ഈ ആനകൾക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ അവയുടെ ശക്തമായ ശരീരം ഉണ്ടെന്നും, ഭയാനകമായ ഒരു പരിശീലന പ്രക്രിയയിലൂടെ ആ ബോധം അവയിൽ നിന്നില്ലാതെയാകുമെന്നും പിന്നീട് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി.   നിയന്ത്രണങ്ങളിലൂടെയും അവരുടെ ഇച്ഛാശക്തി പതിയെ ഇല്ലാതാക്കി, പരിശീലനത്തിലൂടെ മെരുക്കിയെടുക്കുന്ന ഇവ യഥാർത്ഥത്തിൽ,  ബന്ദികളായ, തകർക്കപ്പെട്ട മൃഗങ്ങളാണ് - ഈ ഒരു പ്രക്രിയയെ ‘കണ്ടീഷനിംഗ്’ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.  ആനകൾ വളരെ ചെറുതായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ, ആഴത്തിലുള്ള കുഴികളിൽ കുടുങ്ങി പിടിക്കപ്പെടുന്നു. ശക്തമായ കയറുകളോ ചങ്ങലകളോ ഉപയോഗിച്ച് കോൺക്രീറ്റ് ബ്ലോക്കുകളിലേക്കോ വലിയ മരങ്ങളിലേക്കോ അവയെ കെട്ടിയിടും. ആദ്യമൊക്കെ ഉറങ്ങാത്തപ്പോൾ മുഴുവനും ഓരോ നിമിഷവും അവ ചങ്ങല തകർത്ത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്ക് രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിക്കും.  മൂന്നുമാസത്തിനുശേഷം, ചങ്ങല തകർക്കുന്നതിനുള്ള ഏതൊരു ശ്രമവും അവരുടെ വേദന വർദ്ധിപ്പിക്കുമെന്ന് വിശ്വസിച്ചു തുടങ്ങുന്നു.  കാലക്രമേണ ആനകൾ വലുപ്പത്തിലും ശക്തിയിലും തന്നെ വളരും, എന്നിരുന്നാലും “എന്റെ കാലിൽ കയറുണ്ടായിരിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം അടിമകളായിരിക്കും” എന്ന വിശ്വാസം ബലപ്പെട്ടിരിക്കും.  ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അവ വഴിതെറ്റിയ ഈ വിശ്വാസത്തിന്റെ ഇരകളായി ജീവിക്കും.

നമ്മളും മറ്റുള്ളവർ‌ അടിച്ചേൽപ്പിച്ച ഒരു വിശ്വാസവ്യവസ്ഥയുടെ ഇരകളാണ്.  

“എല്ലാ കുട്ടികളും ജൻമനാ പ്രതിഭകളാണ്.  ഓരോ 10000 പേരിലും 9999 പേർ, 5-ാം ക്ലാസ്സിൽ ആകുമ്പോഴേക്കും നല്ല ഉദ്ദേശ്യമുള്ളവരും നല്ല അർത്ഥമുള്ളവരുമായ മുതിർന്നവരാൽ വേഗത്തിൽ ‘ഡി-ജീനിയസ്’ ചെയ്യപ്പെടുന്നു ”- ഡോ. ബക്ക്മിൻസ്റ്റർ ഫുള്ളർ.

 മഹാനായ തത്വചിന്തകനായ അരിസ്റ്റോട്ടിൽ പറഞ്ഞു, “7 വയസ്സുവരെ എനിക്ക് ഒരു കുട്ടിയെ തരൂ, ഞാൻ ഒരു മനുഷ്യനെ കാണിച്ചുതരാം.”

  7 വയസ്സിന് താഴെയുള്ള കുട്ടിയുടെ തലച്ചോർ, തീറ്റ എന്ന വൈബ്രേഷൻ ഫ്രീക്വൻസിയിലാണെന്ന് ആധുനിക ന്യൂറോ സയൻസ് വിശദീകരിക്കുന്നു.  തീറ്റ ഭാവനയാണ്, ഹിപ്നോട്ടിക് ആയതിനാൽ ചുറ്റുമുള്ള പരിസ്ഥിതിയിൽ നിന്ന് കുട്ടി നിരീക്ഷിക്കുന്നതെന്തും സ്വീകരിച്ച് സൂക്ഷിക്കുന്നു, അത് അങ്ങനെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ അടിത്തറയായി മാറും.  ബ്രൂസ് ലിപ്റ്റൺ തന്റെ ‘ദി ബയോളജി ഓഫ് ബിലീഫ്’ എന്ന പുസ്തകത്തിൽ വിശദീകരിക്കുന്നു, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ 95 ശതമാനവും ഉപബോധമനസ്സ് നിർമിക്കുന്നതാണ്.

   സൃഷ്ടിപരവും ബോധപൂർണവുമായ ഭാഗം നമ്മൾ 5% മാത്രമാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.  മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ജീവിതം നയിക്കുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് നിങ്ങളുടെ ഉപബോധമനസിന്റെ കാഴ്ചയാണ്.

    നിങ്ങളുടെ ജീവിതം, അത് യഥാർഥത്തിൽ പൂർണതോതിൽ നിങ്ങൾ കാണുന്നില്ല, അനുഭവിക്കുന്നില്ല. കാരണം ഉപബോധമനസ്സിൽ നിന്നാണ് ചിന്തകൾ പോലും കൂടുതലും പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.   നിർജ്ജീവമായ കാഴ്ചക്കാരായിത്തീരാനാകുന്നു നമ്മുടെ വിധി, കാരണം നമ്മുടെ ജീവിതം നയിക്കുന്ന പ്രോഗ്രാമിനെക്കുറിച്ച് നാം അജ്ഞരോ പരിമിതമായ തിരിച്ചറിവു മാത്രമുളളവരോ ആണ്.

  ഓരോ കുട്ടിയും ജനിക്കുന്നത് ഒരു സ്വതന്ത്രമായ, ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള, പരിമിതികളില്ലാത്ത, അവരുടെ വളർച്ചയെ കണക്കാക്കാൻ മനുഷ്യരെന്ന നിലയിലുള്ള ശേഷികളോടെയാണ്.  എന്നിരുന്നാലും, നമുക്ക് ആ സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെടുകയും ഒരു നിർബന്ധിതമായ വിശ്വാസ വ്യവസ്ഥയുടെ അടിമകളായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ സത്യം മനസിലാക്കുകയും സ്വയം ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് നമ്മെ സ്വതന്ത്രരാക്കാനും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ ഫലങ്ങളുടെ ബോധമുള്ള നിർമ്മാതാവാകാനുള്ള ആദ്യപടിയാണ്.

      ജനനസമയത്ത് ഒരു താഴ്‌വരയിൽ ഒറ്റയ്ക്കായിപ്പോയ ഒരു യുവ സിംഹത്തിന്റെ കഥയുണ്ട്.  നമുക്ക് അവനെ ലിയോ എന്ന് വിളിക്കാം.  ലിയോ ആടുകളുമായി താഴ്‌വരയിൽ താമസിച്ചു.  അവൻ ആടുകളെപ്പോലെ ജീവിച്ചു, ആടുകളെപ്പോലെ നിലവിളിച്ചു.  പർവതശിഖരത്തിൽ വസിച്ചിരുന്ന മഹാസർപ്പത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയാനകമായ കഥകൾ അവന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ അവനോട് പറഞ്ഞു!  ഒരു ദിവസം, അമ്മ സിംഹം പർവതശിഖരത്തിൽ നിന്ന് താഴ്‌വരയിലേക് വന്നു.  ആടുകളെല്ലാം പേടിച്ച് ഓടിപ്പോയി.  ലിയോ ഓടുന്നില്ല.  ഒരു ആന്തരിക ശബ്ദം അവനെ തുടരാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.  നഷ്ടപ്പെട്ട മകനെ സിംഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞു.  “വരൂ, എന്നെ അനുഗമിക്കുക” അമ്മ പറഞ്ഞു.  ലിയോ അമ്മയെ പിന്തുടർന്ന് പർവതശിഖരത്തിലേക്ക് പോയി.  മുകളിൽ നിന്ന് താഴ്‌വര കാണുകയും ഭൂപ്രകൃതിയുടെ ഭംഗി ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്തു.  പാറയിൽ ശേഖരിച്ച മഴവെള്ളത്തിന്റെ ചെറിയ കുളത്തിലേക്ക് ലിയോ നോക്കി.  ആദ്യമായി അവന്റെ പ്രതിഫലനം വീണ്ടും കണ്ടു… എന്നിട്ട് അയാൾ അമ്മയെ നോക്കി… സമാനമായി തോന്നുന്നു!  താൻ സിംഹമാണെന്ന് ആദ്യമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞു.  അന്ന് അവൻ സിംഹത്തെപ്പോലെ അലറി.  അതിനുശേഷം സിംഹത്തെപ്പോലെ, സിംഹമായിത്തന്നെ ജീവിച്ചു.

 മാറ്റങ്ങൾക്കെല്ലാം അതിന്റേതായ ഫലവുമുണ്ട്.  നമ്മുടെ കഴിവുകളെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ ഫലങ്ങൾക്ക് കാരണമാകുന്നത്.  ഫലങ്ങളിൽ നിന്നല്ല, സ്വയം അവബോധത്തോടെയാണ് നാം ഈ പ്രക്രിയ ആരംഭിക്കേണ്ടത്.

      നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രശ്നം നമ്മൾ അവരെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരല്ല എന്നതാണ്. നമ്മൾ ഫ്രെയിമിനുള്ളിലായിരിക്കുമ്പോൾ ചിത്രം കാണാൻ പ്രയാസമാണ്!

     നിങ്ങളുടെ കഴിവിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ എന്താണ് വിശ്വസിക്കുന്നത്?

  ഒരു നല്ല ദിവസം, ഒരു മൾബറി മരത്തിന്റെ ശാഖയിൽ രണ്ട് കാറ്റർപില്ലറുകൾ  നടക്കുകയായിരുന്നു.  അവർ സഹോദരന്മാരായിരുന്നു! പെട്ടെന്ന് ഇളയ സഹോദരൻ നടത്തം നിർത്തി.അപ്പോൾ ഒരു കൂട്ടം ചിത്രശലഭങ്ങൾ  പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു.  ഈ സൃഷ്ടികളുടെ സൗന്ദര്യവും നിറവും കൃപയും കണ്ട് അത് അത്ഭുതപ്പെട്ടു;  മൂത്ത സഹോദരനോട് ചോദിച്ചു. “എനിക്കായി അവയിലൊന്നിനേ പിടിച്ചു തരുമോ”?  മൂത്ത സഹോദരൻ നടത്തം നിർത്തി, പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… ” അനുജാ, ക്ഷമയോടെയിരിക്കുക… ഒരു ദിവസം നീയും അവയിൽ ഒന്നായിത്തീരും”.

         ഒരു കാറ്റർപില്ലറായി തുടരാൻ നിങ്ങൾ എത്രത്തോളം അനുവദിക്കും?

 എല്ലായ്പോഴും നമ്മുടെ മുൻകാല കണ്ടീഷനിംഗിന്റെ ഇരകളാകേണ്ടതില്ല എന്നതിനാൽ നമുക്ക് പ്രതീക്ഷയുണ്ട്.  നമുക്ക് ഒരു പുതിയ ഭാവി സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയും.

              എന്താണ് വെല്ലുവിളികൾ?

1- പഴയ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ അടിത്തറയിൽ ഒരു പുതിയ ഭാവി സൃഷ്ടിക്കാൻ 

നമ്മൾ ശ്രമിക്കുന്നു!

              നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വം ‘ജീവിതം’ എന്ന വ്യക്തിഗത യാഥാർത്ഥ്യത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു, അതിനാൽ പഴയ വ്യക്തിത്വത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു പുതിയ ഭാവി സൃഷ്ടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു!  വ്യക്തിത്വം എന്നത് നമ്മൾ ചിന്തിക്കുന്നതിന്റെ പൂർണ്ണതയാണ്, ഒപ്പം നമുക്ക് എന്ത് തോന്നുന്നു, എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.  നാം എത്രത്തോളം മനസ്സിലാക്കി ചിന്തിക്കുന്നു, ഹൃദയത്തോടു ചേർത്ത് അനുഭവിക്കുന്നു, ശരീരവുമായി ചേർന്നു പ്രവർത്തിക്കുന്നു തുടങ്ങിയവയൊക്കെയാണ്.  ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ ചിന്തകളിൽ 90% ഇന്നലത്തേതിന് സമാനമാണെങ്കിൽ നാം ഒരു പുതിയ വ്യക്തിത്വം സൃഷ്ടിക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ നമ്മുടെ ഇന്ന്, ഇന്നലത്തേതിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമാകില്ല.

                               നിങ്ങൾ രാവിലെ ഉണരുമ്പോൾ ഒരു പുതിയ ദർശനം നിങ്ങളെ നിർവചിക്കുന്നുണ്ടോ? ... അല്ലെങ്കിൽ ഇന്നലെയിലേക്ക് നിങ്ങൾ വലിച്ചിഴക്കപ്പെടുകയാണോ?

 2- എന്തെങ്കിലും ലഭിക്കുമ്പോഴോ എവിടെയെങ്കിലും എത്തുമ്പോഴോ നാം സന്തുഷ്ടരാകുമെന്ന് നമ്മൾ എപ്പോഴും ചിന്തിക്കുന്നു!

                                   അതിനർത്ഥം, ഇപ്പോൾ സന്തുഷ്ടരല്ലെന്ന് നമ്മൾ സ്വയം പറയുന്നു!  ആ സന്ദേശം നമ്മുടെ മനസ്സിലേക്കും നാഡീവ്യവസ്ഥയിലേക്കും കടന്നുപോകുന്നു, അത് നമ്മുടെ പ്രത്യാശയ്ക്ക് വിരുദ്ധമായി പ്രവർത്തിക്കും!  ഭിന്നതയുണ്ടാക്കുന്ന ഒരവസ്ഥയാണത്!!

                  നമ്മുടെ പുതിയ ജീവിതം നമ്മുടെ ഭൗതിക ലോകത്ത് പ്രകടമാകുന്നതിനുമുമ്പ് ആഘോഷിക്കാൻ കഴിയുമോ? 

നമ്മുടെ തലച്ചോറിന് വർത്തമാനവും ഭാവിയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മനസ്സിലാകാത്തതിനാൽ അത് സാധ്യമാണോ?  

എല്ലാം അപ്പപ്പോൾ സംഭവിക്കുന്ന ഒരു അനുഭവമാണ്!

3 - നമ്മുടെ മസ്തിഷ്കത്തിന് നെഗറ്റിവിറ്റിയോട് വലിയ ആകർഷണമുള്ളതിനാൽ അത് ‘കംഫർട്ട് സോൺ’ വിടുന്നതിനെ എപ്പോഴും കൂടുതൽ പ്രതിരോധിക്കുന്നു.

                      നമ്മുടെ തലച്ചോറിന്റെ പ്രാഥമിക ഉത്തരവാദിത്തം ‘അതിജീവനം’ ആണ്, സന്തോഷം അതിജീവനമൂല്യമൊന്നും നൽകുന്നില്ല. നമ്മൾ തടസ്സം മറികടക്കുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പ്, മസ്തിഷ്കം ഉത്കണ്ഠയും ഭയവും സൃഷ്ടിക്കുകയും മിക്ക ആളുകളും അവരുടെ പരിചിതമായതും എളുപ്പമെന്ന് തോന്നുന്നതുമായ കംഫർട്ട് സോണുകളിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്യും.  കംഫർട്ട് സോൺ വിട്ടതിന്റെ ഫലമാണ് വളർച്ച.

                      “നിങ്ങൾ ഒന്നുകിൽ വളർച്ചയിലേക്ക് മുന്നേറുകയോ സുരക്ഷയിലേക്ക് പിന്നോട്ട് പോകുകയോ ചെയ്യും” - അബ്രഹാം മാസ്‌ലോ.

     നമ്മുടെ ഭാവിയും വിധിയും നമ്മൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.  നമുക്ക് ഒന്നുകിൽ ‘അതിജീവനം’ അല്ലെങ്കിൽ ‘വളർച്ച’ മോഡിൽ ജീവിക്കാം.  നമുക്ക് സുരക്ഷിതരായിരിക്കാനുള്ളത് മാത്രം തിരഞ്ഞെടുക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ സാഹസികത തിരഞ്ഞെടുക്കാം.  ഒരു ഗാരേജിൽ പാർക്ക് ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു കാർ സുരക്ഷിതമായിരിക്കും;  എന്നാൽ കാറുകൾ പുറത്ത് പല സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് പോകാനാണ് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്.  വിമാനത്താവളത്തിനുള്ളിൽ ഒരു വിമാനം സുരക്ഷിതമായിരിക്കും;  എന്നാൽ നീലാകാശത്തിന് കുറുകെ പറക്കുന്നതിനും മറ്റ് സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നതിനുമാണ് വിമാനങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുന്നത്.  ഒരു കപ്പൽ തുറമുഖത്തിനുള്ളിൽ സുരക്ഷിതമായിരിക്കും;  എന്നാൽ തുറസ്സായ കടലിൽ പോയി തിരമാലകളോട് യുദ്ധം ചെയ്യാനും മറു കരയിലെത്താനും വേണ്ടിയാണ് കപ്പലുകൾ നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്.  മനുഷ്യൻ തന്റെ ആശ്വാസമേഖലയിൽ സുരക്ഷിതനാകും, പക്ഷേ വലിയ സ്വപ്നങ്ങൾ സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ അവർ വിധിക്കപ്പെടുന്നു.  സ്വപ്നം കാണാൻ ധൈര്യപ്പെടുന്നയാൾക്ക് മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സാധ്യതകൾ പുറത്തു കൊണ്ടുവരാൻ സാധിക്കും.

വ്യായാമം

  കാലിഫോർണിയ ആസ്ഥാനമായുള്ള 'ഹാർട്ട് മാത്ത് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട്' ലളിതമായ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങളായുള്ള 'ഹാർട്ട് ലോക്ക്-ഇൻ ടെക്നിക്' അവതരിപ്പിച്ചു. നമ്മളുടെ തലച്ചോറും ഹൃദയവും ചൈതന്യവും തമ്മിലുള്ള സമന്വയം കൈവരിക്കുന്നതിനായി രൂപകൽപ്പന ചെയ്ത നിരവധി വർഷത്തെ ഗവേഷണങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് ഇത്. 

മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സാധ്യത.

ഘട്ടം 1-

    ഹൃദയത്തിന്റെ വിസ്തൃതിയിൽ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുക.  നിങ്ങളുടെ ശ്വാസം നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിലൂടെയോ നെഞ്ചിലൂടെയോ ഒഴുകുന്നുവെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കുക, പതിവിലും അല്പം സാവധാനത്തിലും ആഴത്തിലും ശ്വസിക്കുക.

         വേഗത കുറയ്‌ക്കാനും ‘ഫൈറ്റ്-ഫ്ലൈറ്റ്’ മോഡിൽ നിന്ന് ക്രിയേറ്റീവ് മോഡിലേക്ക് മാറാനും ഇത് നമ്മുടെ ‘മങ്കി-മൈൻഡി'നേ സഹായിക്കും.  മസ്തിഷ്കം ‘പ്രീ ഫ്രന്റൽ ലോബ്’ എന്ന ക്രിയേറ്റീവ് ചിന്താ ഭാഗത്തേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിക്കും.

ഘട്ടം 2 - അഭിനന്ദനം, പരിചരണം അല്ലെങ്കിൽ അനുകമ്പ പോലുള്ള പുനരുജ്ജീവന വികാരം സജീവമാക്കുകയും നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുക.

ശരീരം സമ്മർദ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കുകയും ‘ആനന്ദ ഹോർമോണുകളും പോസിറ്റീവ് ന്യൂറോ ട്രാൻസ്മിറ്ററുകളും സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യും, ഫലമായി മെച്ചപ്പെട്ട ആരോഗ്യവും പ്രതിരോധശേഷിയും മെച്ചപ്പെടും.

ഘട്ടം 3 - നിങ്ങളെയും മറ്റുള്ളവരെയും പുതുക്കുന്ന വികാരം വികിരണം ചെയ്യുക.

നമ്മുടെ ഭൗതികേതര ഭാഗത്തേക്ക് (സ്പിരിറ്റ് / ക്വാണ്ടം ഫീൽഡ്) നാം പ്രവേശിക്കുന്നു, അവിടെ നമ്മുടെ സൃഷ്ടിപരമായ ഭാവനയിലൂടെ ഒരു പുതിയ ജീവിതം സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയും.  ഈ വ്യായാമം പതിവായി ആവർത്തിക്കുന്നത് നമ്മുടെ ഭൗതിക ലോകത്തിലെ മാനസിക ചിത്രങ്ങളുടെ വെളിപ്പെടുത്തലിലേക്ക് ഇതു നയിക്കും.

                                                                                                                                   ജീവിതത്തിലെ നമ്മുടെ ഫലങ്ങൾ നമ്മുടെ കഴിവിന്റെ പ്രതിഫലനമല്ല;  നമ്മളുടെ ഫലങ്ങൾ‌ നന്മൾ‌ക്കറിയാവുന്ന സാധ്യതകളുടെ പ്രതിഫലനമാണ്…